به گزارش لادیز؛به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بعد از گذشت حدود 20 روز از آغاز مذاکرات 1+4 در وین اتفاقات مختلفی در خلال مذاکرات رخ داد که بررسی آنها نشان خواهد داد که در دور بعدی مذاکرات چه اتفاقاتی قابل رخ دادن است.

اروپایی ها در گام ابتدایی مذاکرات انتظار نداشتند ایران با یک پیش نویس منطقی وارد مذاکرات شود همین امر باعث شد که غرب در آغاز مذاکرات ادعاهایی همچون ایران مذاکرات دوره های قبل را قبول ندارد و چیزهای تازه می خواهد را در رسانه ها مطرح کرده و نوعی جوسازی رسانه ای انجام دهد.

چند روز بعد اما ایران اعلام کرد که پیش نویس ما مطابق برخی توافقات در مذاکرات دوره های قبلی برجام، قطعنامه 2231 شورای امنیت است. این مواضع ایران تا حدود زیادی جلوی بهانه تراشی های غرب را گرفت.

در مرحله بعد اروپا تاکید کرد که ایران نسبت به خواسته های خود انعطاف لازم را ندارد و به سمتی حرکت می کند که مذاکرات به سمت شکست حرکت کند درست همان لحظه که این ادعا توسط رسانه ها با کددهی دیپلمات های غربی طرح می شد، مشخص شد که طرف های مذاکره کننده پیش نویس ایران را پذیرفتند. این برعکس خواسته اروپایی ها بود که می خواستند بیرون از اتاق مذاکرات دستاوردی در درون اتاق مذاکره داشته باشند.

این مسئله البته تنها یک دلیل داشت که اروپایی ها را مجبور کند که براساس پیش نویس ایران مذاکره را ادامه دهند و آن هم ایستادگی 20 روزه ایران و تاکید بر پیش نویس اصولی بود.

سرانجام اما پس از پایان دو دور گفتگو با 1+4، تیم ها برای استراحت به پایتخت های خود برگشتند مسئله ای که خواست ایران نبود اما با پیشنهاد طرف های اروپایی موافقت کرد.

به نظر می رسد اروپا بعد از دور اول مذاکرات مواضع منطقی تری اتخاذ کرده است زیرا وقتی با منطق ایران مواجه شده و پاسخ دقیقی برای آن ندارند بعد از پایان هر دوره مواضعش افول کرده و بیشتر به خواسته های ایران تن می دهد البته استفاده از هربه اتمام وقت برای مذاکرات همواره دستاویزی است که غرب برای فشار به ایران مورد استفاده قرار می دهد.

تاکتیک ایران در حفظ زمان و سرعت مناسب در مذاکره باعث شده اروپایی ها برعکس آنچه ادعا می شود که زمان توافق رو به اتمام است، باور دارند که زمان برای غرب رو به اتمام است و باید زودتر به نتیجه برسد.

انتهای پیام/ک