به گزارش لادیز؛به نقل از خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با ظهور بحران کرونا و تعطیلی مدارس متولیان حوزه آموزش کشور به ناچار در عملی انجام شده قرار گرفتند و به آموزش مجازی میل کردند. این در حالی بود که پیش از این بیماری وزارت آموزش و پرورش هیچ پیشینه و بستری برای راه اندازی و فراهم کردن زیر ساخت های آموزش مجازی نداشت.

با راه اندازی اپلیکیشن شاد که رسما از سال 99 تحت عنوان بستر آموزش به جامعه آموزش و پرورش معرفی شد، برای نخستین بار در تاریخ آموزش و پرورش مقوله آموزش مجازی در نظام آموزشی کشور کلید خورد.

با این وجود سال 99 با فراز و فرود های بسیاری که در حوزه آموزش مجازی وجود داشت طی شد و کاستی ها و معضلات این حوزه در پس زمینه گزارش و بازتاب رسانه ها تا حدودی مرتفع شد اما با این وجود برخی از کارشناسان و متولیان نظام آموزشی کشور اصرار بر بازگشایی مدارس داشتند که این اصرار متاثر از مشکلات و کاستی های وزارت آموزش و پرورش بود و موافقان بازگشایی مدارس و آموزش حضوری بر کارایی آموزش مجازی و نقاط قوت این شیوه نوظهور آموزش در جهان معترف بوده و هستند؛ اما یکی از مهمترین فاکتورهایی که موجب ارجحیت آموزش حضوری بود، فقدان زیر ساخت هایی چون عدم دسترسی گروهی از دانش آموزان و برخی از مناطق کشور به تلفن همراه و یا عدم دسترسی به آنتن اینترنت بود.

با این وجود پایان سال تحصیلی 1400-1399که کارنامه و برآورد تحصیلی دانش آموزان اعلام شد، موجی از انتقادات از خرداد ماه 1400 علیه آموزش مجازی و رهاوردهای منفی آن به راه افتاد. از مهمترین رهاوردهای منفی آموزش مجازی می توان به مواردی همچون افت تحصیلی و مشکلات و معضلاتی که به واسطه دسترسی دانش آموزان به فضای برهنه و وقیحانه اینترنت فراهم می شد اشاره کرد. فضایی که با برخورداری از جذابیت بصری خود می تواند هر دانش آموزی را از درس و مدرسه دلزده و بخود جذب کند.

از طرف دیگر توصیه جامعه شناسان و روانشناسان و هشدارهایی که در رابطه با چنین وضعیتی منتشر می شد بسیاری از خانواده ها را به آموزش حضوری فرزندان خود ترغیب می کرد.

این درحالی بود که مسئولان کشوری، به ویژه سازمان هایی که در حوزه تعلیم و تربیت فعالیت دارند نیز بر خطراتیکه هر آینه میرفت تا موجب انحرافاتی چون بلوغ زودرس دانش آموزان شود را گوشزد و بر گفته های پیشین صاحب نظران صحه می گذاشتند.

مجموع این رخدادهای مه در بازه ای چند ماهه در آینه مطبوعات و رسانه های کشور بازتاب پیدا می کرد، باعث شد که وزارت آموزش و پرورش در بوته آزمایشی دشوار سال تحصیلی 1401-1400را با اولویت بخشی آموزش حضوری و بازگشایی مدارس آغاز کند.

این در حالی بود که با روی کار آمدن دولت سیزدهم یکی از بزرگترین موانع بازگشایی و آموزش حضوری مدارس، یعنی واکسیناسیون دانش آموزی و مصونیت بخشی دانش آموزان از میان برداشته شود.

اما این بار نیز دست فتنه گران از آستینی دیگر در آمد و علیه واکسیناسیون دانش آموزی در رسانه های معاند مطالبی منتشر کرد. متاسفانه گروهی از رسانه های داخلی نیز آب در آسیاب دشمن ریختند تا دولت سیزدهم ا که توانسته بود در مدت زمان کوتاهی هدف دست نیافتنی واکسیناسیون ملی را جامه تحقق بپوشد را زمین گیر کنند!

 با این وجود بازگشایی مدارس از مهرماه با اواسط آبان ماه یعنی همین ایام به تعویق افتاد؛ بلکه در این مدت والدین با واکسیناسیون فرزندان خود برای آموزش حضوری آماده شوند.

اما نبود وزیر در وزارت آموزش و پرورش یکی دیگر از مشکلاتی بود که برخی از نیازها مانند تعیین ردیف بودجه برای تامین اقلام بهداشتی مدارس یکی دیگر از چالش هایی بود که عملا بازگشایی مدارس را با چالش بیشتر و عمیق تری مواجه کرد.

گرچه رئیس جمهور پیشتر با توجه به موانع موجود توصیه به بازگشایی مراکز آموزشی در آذر ماه را مطرح کرد اما آنگونه که از شواهد امر بر می آید احتمال بازگشایی مدارس و دانشگاه های دولتی در این بازه زمانی نیز مشکل به نظر می رسد.

با این وجود طبق بخشنامه و دستورالعمل های وزارت آموزش و پرورش که با مشاوره ستاد ملی مقابله با کرونا تدوین شده اند، در برخی از مناطق کشور و مدارسی که جمعیت دانش آموزی آنها زیر 300 نفر است، آموزش حضوری با صلاحدید نواحی آموزش و پرورش و مدیران برخی از مدارس کار خود را آغاز کرده اند.

دربرخی از مداری هم با تقسیم دانش آموزان به دو گروه عملا هر دانش آموز یک روز در میان به مدرسه میرود و روزی که در منزل است از طریق آموزش مجازی درس خود را دنبال می کند.

اما در این اوضاع تشریح شده سوال اساسی این است که معلمان با چه سازوکاری کلاس را اداره و دانش آموزان خود را هدایت می کنند؟ آنهم در این روزها که به استشهاد اخبار حوزه آموزش و پرورش این وزارتخانه با کمبود جدی معلم دست و پنجه نرم می کند!

ترس از برخورد های سلبی

در گفت و گویی که خبرنگار دانا با تنی چند از معلمان شهر بیجار در استان کردستان داشت، به نتیجه و پاسخی عجیب رسید. که از میان انتقادات آنها دو انتقاد نمودی بارز داشت و درد دل بسیاری از آنها بود. اما از آنجایی که معلمان مصاحبه شونده از بیم برخورد های سلبی مدیران آموزش و پروش استان کردستان و عواقب حقایقی که در سخنان خود اظهار داشته اند، در تشکیک و تردید بودند، از فاش کردن نام آنها در این گزارش خودداری می کنیم و به مضمون انتقادان آنان که حکایت از تحمیل فشاری مضاعف به برخی از معلمان مدارس دولتی است بسنده می کنیم.

آموزگاری که هم درس میدهد هم مربی بهداشت است!

خانم معلمی در رابطه با بحث منظور نظر میگوید که بسیاری از مردم در اوائل همه گیری کرونا به ما میگفتند با آمدن کرونا معلمان راحت در منزل می خورند و می خوابند و سر ماه هم حقوق خود را دریافت می کنند؛ اما من باید هر روز از صبح به مدرسه بروم و تا عصر به دانش آموزان درس بدهم؛ ضمن آنکه به لحاظ وجدانی هم باید مراقب رفتار آنها باشم که مثلا ماسک شان پایین نیاید و یا در رفتارشان پرو.تکل ها نقض نشود که سلامت خود و همکلاس هایشان به خطر بیفتند.

وقت استراحتی که به رفع مشکل دانش آموزان میگذرد

وی در ادامه می گوید: تازه وقتی هم که به منزل می آیم. خیلی از والدین که شماره تماس من را دارند به پی وی من می آیند و مشکلات درسی و گیر و گرفت فرزندان شان را بازگو می کنند؛ تازه من وقتی به منزل می رسم باید یکی یکی والدین را از طریق شبکه شاد توجیه کنم تا آنها هم فرزندان خود را توجیه کنند. در این ایام دچار ناراحتی اعصاب شده ام. باور کنید که در بسیاری از شب ها نمی توانم به وظایف شخصی خود به عنوان مادر یک خانواده رسیدگی کنم.

24 ساعته مجبور با خدمت شده ایم!

«آقای ش. ص» معلم دیگری که آخرین سال خدمت خود را سپری میکند، در تشریح وضعیت آشفته ای که آموزش و پرورش در بین دو شیوه آموزش حضوری و مجازی دارد، می گوید: در اثر کمبود فضای آموزشی و کمبود معلم ما مجبوریم که 24 ساعته در اختیار دانش آموزان باشیم. گر چه برخی از همکاران من زمان تعیین کرده اند و به همه گفته اند که تنها در مدت مشخصی می توانند در پی وی پیام بگذارند و یا تماس بگیرند؛ اما من فکر می کنم که مشکل دانش آموزان من مشکل من هم هست برای همین علیرغم اینکه گاهی از تماس ها به ستوه می آیم و کلافه می شوم اما پاسخ همه دانش آموزانم را می دهم بدون آنکه آنها متوجه کلافگی من بشوند. با خودم میگویم این بندگان خدا چه تقصیری دارند که در این ایام باید کسب دانش کنند و روا نیست برای رفاه خودم آنها از موضوعی بی اطلاع بمانند که همین ضعف باعث شود در آینده لطمه ببینند.

در اوج کمبود معلم؛ چند شیفته شدن مدارس چه صیغه ای  است؟

این آموزگار باسابقه با انتقاد از اینکه در اوج کمبود معلم مدارس چند شیفته شده اند، می‌گوید: مدرسه ما اعلام کرد که آموزش را حضوری می کند گرچه مدرسه با کمبود فضا و فزونی دانش آموز مواجه است و مدیر، مدرسه را دو شیفته کرده در حالیکه در سال های گذشته مدرسه ما به دلیل کمبود فضا و برخی دلایل دیگر همیشه در شیفت صبح فعالیت می کرد. با این وجود من صبح ها به مدرسه می روم و دانش آموزان کلاسم به دو گروه تقسیم شده اند که یا روزهای زوج مدرسه می آیند، یا روزهای فرد.

در وقت استراحت هم باید درس بدهیم!

وی در ادامه با خنده ای تلخ می افزاید: جالب اینجاست که بعد از ظهر ها که منزل هستم و قاعدتا باید استراحت کنم و یا به امورات شخصی منزلم بپردازم، در آن تایم حسب امر مدیر گرامی باید برای آن گروه از دانش آموزانم که در منزل بوده اند درس صبح را تشریح کنم. چون من معلم پایه دوم هستم و باید مدت زیادی را برای دانش آموزانم بگذارم، باید تمام وقتم را بگذارم. از طرفی بخاطر اینکه دانش آمورانم در پایه‌های ابتدایی و اولیه هستند ظرفیت این را ندارند که در هر روز دو درس با آنها کار کنم, ناچار باید به جای اینکه هر روز دو درس بدهم؛ مجبورم هر درس را دو بار در روز تکرار کنم و دو بار درس بدهم؛ البته من تنها اینطور نیستم و بسیاری از همکارانم اینگونه اند! حالا اگر در شرایط عادی بود که در دو مدرسه صبح و عصر تدریس می کردم باید دو حقوق دریافت می کردم، اما حالا گذشته از بحث حقوق تمام شاکله زندگیم از هم پاشیده و ناراحتی اعصاب گرفته ام.   

برخی از مسئولان آموزش و پرورش شأن معلم را در نظر نمیگیرند!

وی در خاتمه اظهاراتش در پاسخ به این سوال که آیا در مقابل خدماتی که دوبرابر انجام می دهید آموزش و پرورش حقوق و مزایای اضافه کارتان را می پردازد، گفت: در دولت های گذشته آموزش و پرورش در غالب اوقات حقوق اصلی خودمان را هم پرداخت نمیکرد، چه برسد به اینکه بخواهد اضافه آن را پرداخت کند!  این در حالی است که با کوچکترین اعتراض تهدید به اخراج و ... می شویم. با این وجود همه می گویند که  کرونا همه دنیا را درگیر و زمینگیر کرده، اما خواهش من این است که از جانب معلمان بگوئید که نه کرونا در کنار مدیران نالایق دولت های گذشته آموزش و پرورش قشر معلم را از پا در آورده و زمینگیر کرده است؛ چرا که برخی از مدیران ستادی آموزش و پرورش به جای اینکه حق و حقوق معلمان را مطالبه کنند، آنها را دچار خفقان کرده و موقعیتی فراهم می کنند که قشر معلم نتواند به حقوق حقه خود برسد. با این وجود من از جانب معلمان شهرم استدعا دارم که صدای ما را به رئیس جمهور و وزیر آینده آموزش و پرورش برسانید تا مدیرانی انتخاب شوند که در برخوردهایشان شأن و منزلت معلم را در نظر بگیرند.

انتهای پیام/