به گزارش لادیز؛به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با گذشت ده ها سال و مشخصا بیش از چهار دهه که از عمر انقلاب و حرکت جامعه به سوی صنعتی شدن می گذرد، نهادهای قانون گذار در تدوین و تألیف قوانین مرتبط با گسترش صنعت کوتاهی کرده اند که این کوتاهی به مرور تبعات جبران ناپذیر و خسارت باری را بر جامعه تحمیل کرده است.

شاهد مثال این امر معضل خانمانسوز آلودگی هوا است که متأثر از مطالبه گسترده و انتقادهای فراوان مردم و نهادهای مدنی در سال 1396 قانونی ذیل عنوان «قانون جامع مقابله با آلودگی هوا» در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.

جالب اینجاست که در سال 1354 و به مجرد گسترش صنعت خودرو سازی ضرورت تصویب چنین قانونی از سوی برخی از فعالان محیط زیست همچون مهندس ساعی به تصویب رسید و برای جبران آلودگی های احتمالی ساخت پارک ها و گسترش فضای سبز و جنگل ها از سوی افرادی همچون ساعی رقم خورد.

اما تجدید نظر و بازنویسی این قانون در بازه ای بیش از 40 سال در حالی رقم خورد که آلاینده هایی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی غالب شهرهای کشور را در بر گرفت.

آنهم در شرایطی که دولت یازدهم، محور توجه خود را بر بحث محیط زیست و کاهش آلودگی هوا معطوف کرد و لایحه هوای پاک سال ۱۳۹۳ تقدیم مجلس شورای اسلامی شد اما این لایحه در صحن علنی مطرح نشد، باروی کار آمدن مجلس دهم، دولت تدبیر و امید، این لایحه را دوباره به مجلس تقدیم کرد و بالاخره سال ۹۶ پس ازآنکه از تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان گذشت، مشتمل بر ۳۴ ماده به قانون تبدیل شد و در این قانون، ۱۴ دستگاه در حوزه کاهش آلاینده ها مسئولیت دارند.

اما چرا با گذشت مدت زمانی چهار ساله ای که از تدوین و تصویب این قانون می گذرد عملا هیچ اقدامی در راستای رفع این معضل صورت نگرفته است؟ در حالیکه تا قبل از سال 96 تنها بهانه مسئولان خلاء قانونی به عنوان شاخص و ابزار مقابله بود اما حال که از تصویب و ابلاغ این قانون به 14 دستگاه و سازمانی که در رفع و مقابله با آلودگی هوا شرح وظیفه دارند؛ چهار سال می گذرد، چرا این قانون به حال خود رها شده و در غفلت مسئولان مردم از تبعات مرگ آفرین آلودگی هوا در امان نمانده اند و این معضل هم در کنار افزایش قیمت ها و معیشت مصیبت بار زندگی، ترافیک، کرونا و... در عذاب مانده و جان به سر شده اند.

گرچه انتقاد از آلودگی هوا به محض آغاز فصول سرد سال از سوی رسانه های به عنوان مطالبه ای عمومی مدام مطرح می شود. اما متاسفانه هیچ یک از 34 دستگاه و در رأس آنها سازمان حفاظت محیط زیست که در رفع و مقابله با آلودگی هوا شرح وظیفه دارند، عملا به میدان نیامده اند و تنها به شعاردادن اکتفا کرده اند.

این در حالیست که سردار هادیانفر در نشست خبری روز دوشنبه خود اعلام کرد که به ازای هر دو ایرانی یک خودرو در جامعه وجود دارد. ضمن آنکه هر روز به شمار خودروها و کارخانه های و آلاینده هایی که از سوخت فسیلی استفاده می کنند، افزوده می شود و به تبع در هر سال باید منتظر حجم بیشتری از مواد آلاینده ای باشیم که در اثر وارونگی دما به حلق شهروندان سرریز می کنند.

با این احوال بد نیست برخی از مهمترین تبعات آلودگی هوا را مرور کنیم تا با حسابی سرانگشتی دریابیم که این آلودگی تنها ریه های هموطنان ما را درگیر نمی کند؛ بلکه بسیاری از معضلات حوزه سلامت که از سوی متخصصان علوم پزشکی هشدار داده می شوند، به همین آلودگی هوا مرتبط است.

ارتباط ویتامینD احتمال ابتلا به کرونا

از آنجایی که ذرات معلق سمی ناشی از آلودگی هوا که از اگزوز خودروها و موتور سیکلت ها و همچنین کارخانجات خارج می شوند، می‌توانند از طریق بینی وارد ریه‌ها شده و آسیب‌های متعددی را به سلامت دستگاه تنفسی وارد می کنند. به ویژه در شهرهای صنعتی مانند اصفهان و اراک که کارخانجات و کارگاه های صنعتی فراوانی دارند؛ این کارخانه ها به واسطه گرانی گاز به دور از چشم ضابطان قضایی سازمان حفاظت محیط زیست از سوخت های پرخطر و بشدت آلاینده استفاده می کنند که طبق نص صریح قانون ضابطان محیط زیست می توانند در صورت مشاهده کارخانه مصرف کننده را تعطیل و پلمپ کرده و مدیران متخلف را به مراجع قضایی معرفی کنند.

پرفسور سید حمید سجادی در مصاحبه ای در تاریخ ۲۸ شهریور ۱۴۰۰ با خبرگزاری صدا وسیما در رابطه با ارتباط موثر و به اثبات رسیده ویتامینD و احتمال ابتلا به کرونا می گوید: نتیجه تحقیقات روی چهار هزار بیمار که در مدت ۹ سال ویتامین دی مصرف کرده اند نشان داد، در صورت ابتلای این افراد به کرونا با میزان ویتامین دی بین ۴۰ تا ۱۰۰ نیاز به بستری نیست و همانند یک سرماخوردگی بعد از دوهفته در منزل درمان می‌شوند.

عضو سابق هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با تشریح عملکرد ویتامین دی در پیشگیری از کرونا تصریح می کند، ویتامین دی نرمال بین ۳۰ تا ۱۲۰ است، ما بیش از چهار هزار بیمار داشتیم که در مدت ۹ سال از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹ ویتامین دی مصرف کردند و تا قبل از بیماری کرونا (کووید ۱۹) حتی می‌گفتند، ما سرما نمی‌خوریم.

آلودگی هوا چه بلایی سرمان می‌آورد؟

از آنجایی که تنها اشاره کردن به نام و نشان بیماری هایی که در اثر آلودگی هوا در بدن پدیدار می شود، در یک گزارش مشروح هم ممکن نیست، در ادامه به بخشی از مقاله ای که در این رابطه منتشر شده اشاره میکنیم؛ شاید تا حدی حق مطلب بیان شود.

دکتر محمد امانی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقاله ای که در روز یکم دی ماه 1398 در خبرگزاری ایرنا منتشر کرده در رابطه با بیماری های مختلفی که در اثر آلودگی هوا در بدن افراد نمود می یابد، می گوید: آلودگی هوا علاوه بر تشدید بیماری های ریوی و ایجاد حمله های قلبی و نارسایی قلب، افزایش سرطان ها از جمله معده و ریه را به همراه دارد و شیوع سرطان‌ها از عوامل مرتبط با آلودگی هوا هستند.

مطالعات مختلفی نشان داده که آلودگی هوا علاوه بر بهم ریختگی مسیر هوایی و ریه و تخریب سیستم ایمنی، می‌تواند مسیر گوارش خصوصا معده را هم درگیر کرده و سبب ایجاد و تحریک التهابی آن شود.

سلول‌های ایمنی بدن وقتی به ذرات آلودگی هوا در مسیر ریه و گوارش حمله می کنند، روند شروع التهاب و آزاد شدن آنزایم‌ها، آغاز شده و این کار در بدن می‌تواند شرایط التهابی را ایجاد کند.

نتایج یک مطالعه بزرگ در اروپا نشان می‌دهد که بیشتر شدن سرطان معده با افزایش ذرات آلاینده ۲.۵ PM میکرون مرتبط است. این آلاینده ها با تغییر اکسیداتیور و DNA می توانند اثرات سرطانی هم داشته باشند.

افزایش سکته های مغزی، دمانس، اختلالات خواب، آلرژی های پوستی و چشمی، تحریک و سوزش گلو، ضعف و خستگی از دیگر عوارض آلودگی هوا می باشد. آلودگی هوا می تواند با ایجاد و تغییرات التهابی برروی بیماری های گوارشی، بر بیماری روده تحریک پذیر و نیز بیماری التهابی روده کرون تاثیر داشته باشد.

کبد به دلیل مکانیسم سم زدایی در بدن می‌تواند متاثر از آلودگی هوا شود و به همین دلیل، تشدید بیماری کبد چرب در روزهای آلوده بیشتر مشاهده می شود.

این معضل در مادران باردار می‌تواند سبب تولد نوزاد با وزن کم شده و در کودکان علاوه بر افزایش آسم و آلرژهای پوستی و تنفسی، کاهش حافظه و اختلال یادگیری را به همراه داشته باشد.

حرف آخر

بر هیچ کس پوشیده نیست که در هشت سال گذشته سازمان محیط زیست به عنوان نخستین متولی برخورد کننده با آلودگی هوا، نه تنها حوزه محیط زیست شهری، بلکه تمام حوزه های این سازمان را رها گرده بود روسای این سازمان آفت زده تنها به دریاچه ارومیه چسبیده بودند.

با این وجود انتظاری از آنها نیست؛ اما با روی کار آمدن علی سلاجقه به عنوان معاون سید ابراهیم رئیسی و اولین رئیس سازمان محیط زیست دولت سیزدهم انتظار می رود که با جدیت و پشتکار فراوان و با یاری گرفتن از سازمان های مردم نهادی که دغدغه محیط زیست دارند با جدیت آلودگی هوا را در رأس برنامه های این سازمان قرار دهد و در این رهگذر با کارگاه ها و کارخانه هایی که با دور زدن قانون از سوخت مازوت استفاده میکنند، با هیچ اغماضی برخورد کند.

انتهای پیام/